Zoals ik in mijn vorige blog heb beloofd, wil ik jullie dit keer meenemen in mijn trainingen en voorbereidingen. Na een zwaar voorseizoen en een ernstige schouderblessure heb ik eerst een welverdiende vakantie genomen om mijn lichaam weer helemaal te laten herstellen. Om mijn schouder voldoende rust te geven heb ik een week of acht geen enkele vorm van krachttraining gedaan en dat heeft geholpen, maar nu ik alweer een paar weken aan het trainen ben merk ik wel dat ik op dat gebied flink heb ingeleverd. Hoewel ik ook niet veel heb gelopen deze vakantie, zit het wat uithoudingsvermogen betreft nog wel goed en heb ik vooral wat snelheid verloren. Een paar vakantiekilo’s kunnen daar ook een rol in spelen.

Korte termijnplanning

Daar is het vorig seizoen mis gegaan. Door teveel van mijn lijf te vragen liep ik steeds tegen kleine blessures aan en omdat ik toch steeds aan de volgende race wilde meedoen (dat heb je bij een competitie met een puntenklassement, zoals de OCR Series) liep ik steeds achter de feiten aan. Ik had steeds weer net te weinig tijd om me goed voor te bereiden en ik zocht de oplossing waar ik hem niet zou vinden. Nog zwaarder trainen en nog minder rust nemen.

Deze contraproductieve aanpak kom ik vaak tegen in de Obstacle Course Racing sport, waar bijna iedereen probeert zoveel mogelijk wedstrijden te lopen, over zo lang mogelijke afstanden. Zoveel mogelijk trainingen en WOD’s op social media posten om maar vooral te laten zien hoe stoer we zijn en op een rustdag gaan we lekker een stukje mountainbiken of zwemmen. Er zijn genoeg Obstacle Course Racers (waaronder ikzelf) die zich niet door blessures laten tegenhouden, tot het te laat is. Heel goed voor je badass imago allemaal, niet zo goed voor je lichaam……

Trainen, eten en rusten

Om optimaal te kunnen presteren moeten deze drie factoren in balans zijn. Inspanning, voeding en herstel. Teveel is net zo slecht als te weinig en elk van deze factoren heeft naast een kwantitatieve component ook een kwalitatieve. Het gaat er niet alleen om hoeveel je eet, maar ook om wat je eet en dat gaat ook op voor trainen en rusten. Balans. Dat klinkt heel simpel, maar dat is het niet. Vooral niet voor amateursporters, want naast trainingen en wedstrijden moet er ook gewoon gewerkt worden, een huishouden gedraaid worden en een sociaal leven onderhouden. Niet iedereen heeft de tijd om elke dag met allerlei superfoods aan de slag te gaan en ook rust is meestal kwalitatief niet goed genoeg waardoor herstel nog langer duurt. En laat dat herstel nou juist datgene zijn waar je sterker van wordt!

Hierboven kun je zien dat het prestatievermogen toeneemt tijdens de zogenaamde supercompensatie. De kunst zit erin om de volgende training op het juiste moment te plannen; tijdens de maximale supercompensatie, precies tussen fase 3 en fase 4. Het vervelende is echter dat Obstacle Course Racing een multidisciplinaire sport is, waarbij een combinatie van snelheid, kracht, uithoudingsvermogen en techniek essentieel is. In de grafiek hieronder zie je hoe elke trainingsintensiteit om een andere herstelperiode vraagt. Zo vindt de maximale supercompensatie van een lange duurloop met een lage hartslag (extensive aerobic workout) al plaats na 12 uur en bereik je bij een intensieve krachttraining pas maximale supercompensatie na 72 uur. Dat maakt het dus supermoeilijk om deze verschillende trainingsvormen in te plannen.

Lange termijn planning

Omdat ik nog steeds met een verkalking in mijn rechterschouders zit (deze week begonnen met shockwave therapie bij fysiotherapie Reeshof, fingers crossed) en ik niet dezelfde fouten wil maken als vorig seizoen richt ik me voor nu op 2018. Ik laat het WK in Canada in oktober voor wat het is en gebruik de winter om me goed voor te bereiden op het nieuwe voorseizoen, dat in maart begint. Met 3 of 4 trainingen per week neem ik meer rust en in september en oktober richt ik me eerst op het vergroten van mijn uithoudingsvermogen (zowel hardlopen als kracht) en het kwijtraken van een paar vakantiekilo’s. November en december wil ik werken aan mijn loopsnelheid (intervaltraining, kortere afstanden met hoger tempo) door met een hogere pasfrequentie te gaan lopen. Om in januari en februari meer op explosieve kracht en handelingssnelheid te trainen. Vanaf maart ligt de focus weer op wedstrijden en het werken aan zwakke punten in de aanloop naar het EK in juni. Het trainingsvolume neemt dan af, maar de intensiteit blijft hoog.

Waar ik vorig seizoen 5 of 6 keer per week trainde, ga ik vanaf nu om de dag trainen om mijn lichaam meer rust te geven, wat neerkomt op 3 of 4 trainingen per week. Ik verwacht dat de vooruitgang in het begin niet zo snel zal gaan als ik gewend ben, maar vertrouw erop dat deze aanpak mijn doelstellingen op de lange termijn beter dient. De bedoeling is om blessurevrij te blijven tot het EK in juni 2018, waar ik me weer voor hoop te kwalificeren, om dan na een korte rustperiode aan de voorbereiding te beginnen voor het WK in oktober van 2018. De locatie is nog niet bekend, maar de geruchten gaan dat dit wel eens in Europa zou kunnen plaatsvinden…..

Na 3 weken radiostilte weer een update van ons! Na het plaatsen van onze eerste blog zijn we enthousiast van start gegaan met het trainen voor de marathon. Tot vorige week...... de eerste week van school oftewel de introweek die vrijwel synoniem staat aan onbeperkt bier drinken en studentenfeestjes. Desondanks hebben we het geprobeerd en in de ochtend enthousiast onze wekker gezet, maar hardlopen met een enorme kater willen we bij deze toch echt iedereen afraden. Maar doorzetters dat we zijn, zijn we deze week toch weer gaan rennen en ruilen we het bier in voor een glaasje water en de pizza´s en frikandellen voor een gezonde maaltijd.

Facebook reacties

De vorige keer hebben we via Facebook enorm veel tips ontvangen en daar gaan we zeker iets mee doen! Met de schoenen zit het natuurlijk goed, dat mag ook wel als Hardloopshop.nl de sponsor is ;-) We lopen op de New Balance Fresh Foam Vongo (anti-pronatie) en de Asics Dynaflyte (neutraal). Ook kregen we vaak te horen dat het belangrijk is om in vorm en fit zijn, als aanvulling op onze hardlooptrainingen zijn we met een sprint naar de sportschool gegaan en hebben we allebei een abonnement afgesloten. Al was de beste tip toch wel de volgende:

Ook willen we graag nog even duidelijk maken dat we natuurlijk niet gaan sprinten, maar het bekt gewoon lekker: Geen pinten, maar sprinten.

Trainingsschema

Na gesproken te hebben met verschillende hardlopers zijn we erachter gekomen dat een goed trainingsschema van cruciaal belang is! Hierdoor loop je niet te hard van stapel en bouw je het rustig op. Wij hebben hiervoor gebruik gemaakt van MyAsics. Op de website voer je al je gegevens in en hier rolt dan een persoonlijk schema uit.

En voor de mensen die het nog niet kennen, Runkeeper is echt een aanrader. Hier kun je de gelopen tijden, afstanden, pace en route zeer nauwkeurig mee bijhouden.

Nu het trainingsschema in the pocket is, de introweek achter de rug en het sportschoolabonnement op zak gaan we er weer met volle moed tegenaan. Kunnen we deze keer onze motivatiespier wel écht op spanning houden? Dat komt vast en zeker terug in de volgende blog en volg ons natuurlijk ook op Instagram, want hier gaan we vanaf deze week weer volop updates op plaatsen! @hardloopstudent

Tot snel!
Jip & Erik
#GeenPintenMaarSprinten

Vorige blog

Deze vernieuwde versie van Nike is ondertussen alweer de 34ste uitvoering van de Pegasus. Ook deze hardloopschoen ziet er weer mooi en classy uit. De schoen is niet al te duur en is daarom zeker geschikt voor de beginnende hardloper. Maar ook de ervaren hardlopers, die gewend zijn aan de Pegasus, willen niets anders meer.

De schoen is voorzien van een nieuwe upper,  maar de zool is bijna hetzelfde gebleven als de voorganger, nummer 33. De voorvoet is in verhouding wat stijver en dat  betekend dat de schoen een fractie stabieler is geworden. Net zoals bij de Pegasus 33 heeft ook de vernieuwde Pegasus 34 een neutrale afwikkeling.

In het upper zijn de flywires meer verborgen en de ventilatiegaten in het mesh zijn groter en vallen meer op. De ventilatiegaten zijn juist bij de hielkap weggelaten waardoor het design en de uitstraling nog strakker zijn.

In vergelijking met zijn voorganger is de schoen maar liefst 12 gram lichter geworden en er is minder reflectiemateriaal op verwerkt.  Dus zorg ervoor dat, als je in het donker gaat hardlopen, je beter verlicht bent met bijvoorbeeld een armlampje of andere hardloopverlichting. De veters van de Nike Air Zoom Pegasus 34 zijn plat en elastisch. Dit maakt een goede drukverdeling over de complete voet mogelijk.

Conclusie

Nike heeft wederom een schoen op de hardloopmarkt gebracht die er strak en stijlvol uitziet. Voor de Pegasus en Nike-fans is deze schoen onmisbaar in de collectie. Het is een zeer degelijke schoen voor een keurige prijs. Geschikt voor iedere afstand.

Bekijk de Nike Air Zoom Pegasus dames

Bekijk de Nike Air Zoom Pegasus heren

Kenmerken

Heeldrop: 10mm
Gewicht: 244 gram (Dames maat 39)  306 gram (Heren maat 44)
Afwikkeling: Neutraal

Wij zijn Jip en Erik en gaan de uitdaging aan! Welke uitdaging? We kunnen het ons nu nog niet voorstellen, maar op 8 april 2018 gaan wij de Rotterdam Marathon lopen. Eerst een voorstelrondje…

Een beetje cliché, maar toch… we zijn twee jonge studerende gasten die het soms moeilijk vinden om te kiezen tussen studeren en lekker op stap gaan en een biertje drinken. Ik, Jip, student bedrijfskunde en Erik als student Geneeskunde kiezen toch (je verwacht het niet) vaak voor het laatste. Na het verlaten van ons ouderlijk huis ging het snel en tijdens onze studie steeg ons gewicht net zo hard als het aantal liters bier dat we dronken. Na 10 maanden kwamen we tot de conclusie dat dit misschien niet de meest gezonde manier van leven is. Nadat bier-yoga (ja, dit is niet verzonnen maar bestaat echt) geen succes was besloten we de (stoute) hardloopschoenen aan te trekken en te gaan rennen. Nee, niet alleen naar de bar maar ook als in ‘’echt hardlopen’’.

Veel mensen verklaarden ons voor gek toen we wilden trainen voor een marathon, misschien omdat het enorm moeilijk is maar misschien ook omdat ze ons een beetje kennen. Het zijn toch 42 kilometers en 195 meters…… Eigenwijs dat we zijn is het alleen maar een extra motivatie om de marathon uit te lopen en zijn we ondertussen begonnen met trainen. We gaan de komende maanden door heel Nederland trainen (leve gratis studenten OV ;-), tips verzamelen om de ruim 42 kilometer uit te gaan lopen en uiteraard de verleiding van de goudgele pilsjes proberen te weerstaan.

Staan wij 8 april 2018 aan de finish van de Rotterdam Marathon of moeten ze ons halverwege de Erasmusbrug opvegen? Volg ons via Instagram @hardloopstudent en we gaan iedere twee weken op Hardloopshop.nl een nieuwe blog plaatsen.

We gaan ervoor!

#GeenPintenMaarSprinten

Jip en Erik

De Brooks Glycerin is alweer leverbaar sinds begin juli. Het is een update van simpelweg een superschoen. Omdat de voorganger al een topmodel was, hebben ze bij Brooks niet veel veranderingen aangebracht.

Het bovenwerk is ook in de nieuwe Glycerin 15 volledig 3D geprint wat zorgt voor een gestroomlijnde pasvorm. De schoen is iets smaller geworden dan zijn voorganger. Verder zitten er helemaal geen stiksels en naadjes meer in de schoen. Dit voelt rondom de voet meer als een sok en is daarom een fijne en comfortabele verbetering

Door de DNA demping in de tussenzool is de schoen weer uiterst comfortabel en bied veel demping. Dit zorgt voor een aangenaam gevoel onder de voet, zelfs na een lange duurloop. De tussenzool met het DNA materiaal is wel iets dunner geworden. Dit levert zeker niet in qua demping. Het voordeel is dat de schoen wat lichter is geworden. Dat is ook de reden waarom de zool wel iets soepeler is in de het gebied van de voorvoet. De slijtzool bestaat uit best veel rubber, wat er voor zorgt dat de schoen slijtvast is.

Nieuw in de Glycerin 15 is de overgang van de hak naar de voorvoet. Aan de buitenkant van de zool is een zachter gedeelte geplaatst. Dit zorgt voor een aangename en soepele afwikkeling van de voet.

Conclusie

Je zal niet veel verschil voelen tussen de Glycerin 14 en 15. Het is wederom een topmodel van Brooks. Zeker voor de lange afstanden zal de Brooks Glycerin je beste trainingspartner zijn.

Kenmerken en voordelen Brooks Glycerin 15

Heeldrop: 10mm
Gewicht: 301 gram (heren maat 43) 261 gram (dames maat 39)
Afwikkling: Neutraal

De nieuwe Brooks Glycerin hardloopschoenen bekijk je hier -- Brooks Glycerin 15

Blessure, OCR EC & Familiy Fun

Oké. Het is alweer een flinke tijd geleden dat ik iets heb gepost, maar het is erg druk geweest en er is veel gebeurd. Het is altijd al een uitdaging om dagelijks trainen te combineren een gezin en een fulltime baan in het onderwijs, maar het einde van het schooljaar brengt altijd iets meer werk met zich mee. Samen met wat sociale verplichtingen en veel wedstrijden zorgt dat ervoor dat er even weinig tijd overblijft om blogs te schrijven en filmpjes te posten. Hoog tijd om jullie even op de hoogte te brengen.

De afgelopen weken heb ik een aantal geweldige races gelopen met hele mooie resultaten. Zo heb ik de OCR Series van StrongViking afgesloten met een 14e plaats in de ranking en een 4e plaats in mijn age-group tijdens de laatste race in Frankfurt. En tijdens de OCR Series World Finals in Wijchen ben ik 10e geëindigd in mijn age-group en 69e overall in een veld met 200 van de beste atleten van Europa. Wat een geweldige race! Super locatie, veel sfeer, prachtige hindernissen en brute penalty’s. Voor mij echt het hoogtepunt van dit voorseizoen, vooral omdat mijn vrouw en kinderen waren meegereisd om mij aan te moedigen. Mijn dochtertje van 5 heeft de laatste kilometer naast me meegelopen om me aan te moedigen en dat heeft me echt superveel energie gegeven.

Maar dat is allemaal niet vanzelf gegaan. De verkalking in mijn rechterschouder heeft voor superveel ongemak gezorgd tijdens trainingen en wedstrijden en een week of drie geleden zelfs voor een acute slijmbeursontsteking. Allemensen wat deed dat pijn! Nog nooit zoiets meegemaakt en zonder hele serieuze pijnstillers was ik waarschijnlijk gek geworden. Super bedankt; Maaike van Osteopathie Reeshof en Bas van Fysiotherapie Reeshof voor de geweldige begeleiding! Zonder jullie hulp was het me niet gelukt om de draad zo snel weer op te pakken.

OCR EC

Afgelopen zaterdag stond ik aan de start van OCR EC 2017. De Obstacle Course Racing European Championships, waar ik vorig jaar nog als 12e in mijn age-group eindigde. Met een slechte voorbereiding en mijn schouder die nog steeds niet 100% was, voelde ik me een beetje onzeker. Een hoge ranking zou er wel niet in zitten en mijn enige voordeel was dat ik nu wel erg goed uitgerust aan de wedstrijd kon beginnen. Het doel van vandaag was dan ook erg bescheiden: De race uitlopen en finishen met mijn bandje. Geen penalty’s dit keer.

Mijn onzekerheid werd alleen maar groter toen mijn startgroep er vanaf de start als een stel bezetenen vandoor ging. Met een onmenselijk hoog tempo stormden de 120 deelnemers van de age-group 35-39 over het parcours en ik had serieus veel moeite om bij te blijven. Na 1 km liep ik bij de laatste 20 en ik snapte er geen bal van. Volgens mijn GPS horloge liep ik echt niet slecht, maar de rest van het veld ging als een speer! De moed zakte me helemaal in de schoenen toen ik tijdens een lang stuk met een zandzak in mijn nek werd ingehaald door jongens die vrolijk door bleven rennen. Dit tempo kon ik echt niet bijhouden dus ik besloot mijn eigen race te lopen en me alleen op mijn eigen tempo te focussen.

En dat wierp zijn vruchten af. Tegen het einde van de zandzak-lus haalde ik wat jongens in die helemaal stuk zaten en we hadden er pas 3km op zitten. De kilometers daarna haalde ik nog een paar jongens in en mijn race veranderde totaal toen we na 6km de eerste serieuze hindernissen tegenkwamen. Ik had weinig last van mijn schouderblessure en ik haalde erg veel concurrentie in tijdens hindernissen als de MonkeyBars, de SuperSnake en de DragonsBack. Ik merkte dat mijn positie in het veld steeds beter werd en mijn zelfvertrouwen groeide. Het lukte me zelfs om mijn tempo te versnellen en bij de MiniRig, een bijzonder lastige hindernis waar erg veel deelnemers moeite mee hadden haalde ik tientallen jongens tegelijk in. Ik moet op dat moment weer bij de snelste 20, misschien wel bij de snelste 10 hebben gezeten! Nooit verwacht dat het zo goed zou gaan!

En toen ging het mis. Bij de RunmagedonRig schoot er vlak voordat ik de hindernis kon afronden een scherpe pijn door mijn schouder waardoor ik moest loslaten. Tijdens de tweede poging voelde ik mijn schouder nog meer pijn doen en ik besloot te stoppen. Na zo’n 2 uur afzien. 1km voor de finish. Met nog een stuk of 5 hindernissen te gaan. Wat een teleurstelling. Ik blijf voor mezelf herhalen dat ik een verstandige keuze heb gemaakt en dat ik heb voorkomen dat mijn schouder nog verder stuk is gegaan, maar dat is slechts een pleister op de wonde. Een schrale troost. Ik durf nog geen concrete plannen te maken voor het naseizoen, omdat ik geen idee heb hoe lang het gaat duren om mijn schouder goed te laten herstellen.

Family Fun

Naast supergave, grote, internationale wedstrijden heb ik de afgelopen weken ook ontzettend kunnen genieten van een paar kleine runs. Zo hebben we op de school waar ik werk een Obstacle Run georganiseerd voor alle brugklassers en hebben mijn vrouw en onze twee oudste kinderen (5 en 6 jaar) meegedaan aan de Tough Ten Miles: Farmers Fun waar de kids 0.5 mijl en 1 mijl hebben gelopen en mijn 19 weken zwangere vrouw zelfs de 5 mijl. Geweldig om te zien hoe onze kinderen genieten van het rennen, de hindernissen en de modder (die bij mijn dochter tot aan de borst kwam) en supertrots op mijn geweldige vrouw Yvette. Misschien heb ik daar juist meer van genoten omdat ik zelf niet mee deed, maar het is geweldig om mijn passie met mijn gezin te kunnen delen. Stiekem hoop ik dat mijn dochter later bij de top van de dames kan meelopen.

De zondag na het EK heb ik mijn gezin staan aanmoedigen tijdens Obstacle World: Highland Edition waar ze samen met een paar vrienden de 3 km hebben gelopen en ik besefte opnieuw dat ik ook van deze geweldige sport kan genieten zonder met de top mee te doen in een wedstrijdvak. Dat haalt de druk er een beetje af en geeft me de rust om weer opnieuw te gaan bouwen. Wie weet, misschien ben ik toch op tijd klaar voor het WK in oktober en anders wordt 2018 mijn jaar. Want ik heb niet het idee dat ik mijn top al heb bereikt.

Voor mijn volgende blog heb ik nog een paar leuke trainingsfilmpjes voor jullie. Daarnaast wil ik jullie graag iets vertellen over het opbouwen van trainingen en het plannen van een seizoen. Als ik klaar ben met editen zien jullie die vanzelf verschijnen. Tot snel!

PERSBERICHT
Waalwijk, 19 juni 2017

Total Sports Trading B.V. zet internationale groei door onder de naam Sportshop.com

De van oorsprong in Waalwijk gevestigde online sportretailer Total Sports gaat per 1 juli 2017 verder onder de naam Sportshop.com. Deze naamsverandering past bij de ambities om binnen Nederland, maar ook internationaal, verder te groeien. Total Sports is bij het grote publiek bekend van o.m. de webshops Hardloopshop.nl, Handbalshop.nl, Hockeyshop.nl, Volleybalshop.nl, Korfbalshop.nl en Fitnessshop.nl.

“Al vanaf het begin in 2002 is het doel van Total Sports geweest om vernieuwend en onderscheidend te zijn in de markt”, aldus directeur Mark van Gijzel. “Dat we dit met succes gedaan hebben, blijkt onder andere uit het winnen van de Shopping Award 2017 in de categorie sport met Hardloopshop.nl”.

“Bij onderscheidend willen zijn past ook een eigen identiteit. Om de eigen identiteit nog beter vorm te geven hebben we ervoor gekozen om verder te gaan met een sterke overkoepelende ″brand″. Total Sports zal vervangen worden door de naam Sportshop.com met een daarbij behorend beeldmerk”.

Binnen Nederland zullen de unieke domeinen gewoon blijven bestaan. Sportshop.com zal binnen de diverse webshops terugkomen als een voor iedereen herkenbaar merk. Internationaal zal Sportshop.com een online sport warenhuis worden, maar met dezelfde kernwaarden. Een breed assortiment waarbij aandacht is voor beleving van de sport waarbij dagelijks gestreefd wordt naar het verbeteren van de klanttevredenheid.

Directeur Robert Jan Peters zegt daarover: “voor klanten is snel en accuraat leveren een voorwaarde, de inmiddels 17 webshops werden bediend vanuit 4 verschillende magazijnen. Dit bracht logistiek diverse uitdagingen met zich mee. Om deze uitdagingen goed het hoofd te kunnen bieden en om in de nabije toekomst op een efficiënte manier door te kunnen groeien is Sportshop.com sinds vorige maand de trotse eigenaar van een nieuw logistiek distributiecentrum in Waalwijk”.

Het terrein van het distributiecentrum, gevestigd aan de Tielenstraat 13 in Waalwijk, is 3.500m2 groot met de mogelijkheid om nog eens 1.500 m2 te groeien. Het drie verdiepingen tellende magazijn biedt uiteindelijk plaats aan ruim 120.000 producten, die direct uit voorraad geleverd kunnen worden.

Met de naamsverandering en de stap naar een nieuwe logistiek distributiecentrum is Sportshop.com klaar om ook de komende jaren onverminderd hard te blijven groeien.

Info voor de pers:
Robert Jan Peters (CEO) te bereiken via e-mail r.peters@sportshop.com of telefonisch op +31 (0) 416-652803

Je eerste marathon

Je begint vaak met hardlopen om fit te worden of te blijven, om beter te presteren of om snel weer op een gewenst gewicht te komen. Is dat doel enigszins bereikt dan wacht soms die volgende grote uitdaging op je, JE EERSTE MARATHON of grotere loopevenement. Het zal duidelijk zijn, dat in de voorbereiding van zo’n loop er een grote belasting ontstaat, zeker in de laatste 8 tot 3 weken voor die wedstrijd. Er worden met name in die periode voorafgaande aan een marathon echte lange duurlopen afgewerkt. Je lichaam wordt plotseling voor een enorme opgave gesteld en is dit (nog) niet gewend. Zeker bij lopers, die gewend zijn op een wat lager niveau te trainen en/of nog weinig loopervaring hebben, zie je dan plotseling in die laatste weken voorafgaande aan een marathon talloze kleine beschadigingen in het spierweefsel en aan pezen ontstaan.

Juist in die trainingsperiode van grote omvang en intensiteit is door vermoeidheid de kans op het ontstaan van kleinere kwetsuren erg groot. Een kuitblessure of opspelende klachten aan scheenbeen of achillespezen kunnen je plezier in het hardlopen al snel doen verminderen.

Om al bij de eerste signalen van overbelasting, zoals pijnlijke en stramme kuiten, het ontstaan van echte blessures te voorkomen, of erger nog, dat er zelfs volledig gestopt moet worden met de training, is het raadzaam de Sport Compressie-kousen van Herzog te dragen.

De Herzog Sport Compressiekousen zorgen door hun relatief hoge compressie en optimale drukverloop dat de impact van de landing tijdens het lopen (3 keer het lichaamsgewicht) op de meest effectieve manier wordt opgevangen en geneutraliseerd. Het bewezen resultaat hiervan is dat er veel minder blessures zullen ontstaan.

Optimaal herstel ná de marathon

Een marathon lopen is vaak een aanslag op je lichaam en het herstel daarvan duurt lang. Het verminderen van spiervermoeidheid is sterk afhankelijk van een snelle afvoer van vocht en afvalstoffen. Uit nieuw Australisch onderzoek
uitgevoerd door Dr. Stuart Armstrong, Anglesea Sports Medicine, Hamilton, New Zealand, e.a., blijkt dat het gebruik van compressiekousen met een relatieve hoge compressie van ruim 30 mm Hg aan de enkel/onderzijde van de kuit en een afnemend drukprofiel richting de knie, dit herstel aanzienlijk kan versnellen.

De onderzoekers lieten twee groepen hardlopers twee weken voordat ze een marathon liepen een maximale inspanningstest doen (tot maximale uitputting). Eén groep droeg direct na de marathon, twee volledige dagen na de marathon compressiekousen met hoge druk, zowel dag en nacht, en de andere groep droeg placebokousen, met zeer weinig compressie. Twee weken na de marathon werd door beide groepen opnieuw een maximale inspanningstest uitgevoerd. De groep die placebo kousen droeg presteerde twee weken na de marathon 3,4% slechter dan twee weken voor de marathon. De groep die wel echte compressiekousen droeg deed het aanzienlijk beter: twee weken na hun marathon presteerden ze zelfs 2,6% beter dan twee weken voor de marathon.

Dit onderzoek werd uitgevoerd met kousen met een hoge compressiewaarde van ruim 30 mm Hg op de enkel/onderzijde kuit, met een afnemend drukprofiel naar 23 mm Hg onder de knie.

Het dragen van de echte Herzog PRO Sport Compressiekousen in rust levert dus een aanzienlijke bijdrage aan het versnellen van het herstel na een marathon of zware looptraining. Een hoge compressiewaarde is dan ook essentieel voor een goede werking.

Maatwerk

Voor een optimaal drukverloop is het nodig het been nauwkeurig op te meten. Om effectieve compressie te kunnen garanderen is het bepalen van de juiste confectiemaat noodzakelijk. De voet en het been worden hiertoe op een aantal precies gedefinieerde punten opgemeten. Slechts de schoenmaat of uitsluitend een kuitomvang kan nooit een juiste indicatie geven over de vorm van het been. Bij eenzelfde schoenmaat kan er immers sprake zijn van een totaal verschillende beenvorm. Denk aan het verschil tussen een sprinter en een duuratleet. Beide kunnen dezelfde schoenmaat hebben maar de beencontour is totaal anders.

• Train 2 keer per week. Loop bijvoorbeeld op woensdag een korte afstand (ongeveer 10/15 kilometer) en loop in het weekend een langere tocht. Bouw dit op. Probeer, als je het prettig vind om de route te weten, tijdens het trainen stukken van het parcours te lopen. Op deze manier kom je minder voor verrassingen te staan. Ook is het aan te raden om af en toe laat in de avond te lopen zodat je went aan het lopen in het donker of lopen ’s nachts. Je lichaam reageert hier toch anders op dan overdag lopen.
• Bij slecht weer is het mogelijk om een kleine paraplu mee te nemen. Dit is niet altijd handig. Zeker niet als het hard waait. Hou ook rekening met medelopers. Zij kunnen dan in jouw druppels lopen.
• Zorg dat je tijdens het wandelen goede sokken aan hebt. De pasvorm is erg belangrijk. Niet te groot of te klein. Ook is het belangrijk dat er geen naden in de sokken zitten, dat de sok een zacht boord heeft i.v.m. het vochtafvoer in de voeten. Als via de sokken en de schoenen het vocht goed wordt afgevoerd voorkomt dat blaren.
• Het is aan te raden om de sokken te wisselen tijdens het lopen. Trek bijvoorbeeld bij elke grote post een paar schone sokken aan. Wil je je schoenen niet uit trekken dan kan dat natuurlijk ook. Maar trek gedragen sokken niet nog eens aan.
• Er zijn mensen die het prettig vinden om de voeten in te tapen. Dit is erg persoonlijk. Test het een keer uit. Weet je dat je bijvoorbeeld vaak een blaar op de hak loopt dan zou je Reskin kunnen gebruiken. Dit is een polyesterpleister met lycra er in. Medische siliconen gel zorgt ervoor dat de pleister blijft plakken en herbruikbaar is. Je kan de pleister zelfs uitwassen. Zit er zand in dan is de pleister niet te hergebruiken.
• Reskin is een preventiepleister. Deze plak je dus op een plaats waarvan je weet dat je hier vaak blaren loopt. De pleister voorkomt wrijving  en blaren. Het ademt goed en laat het zweet ook door. Op deze manier blijft de pleister goed op zijn plaats zitten.
• Test je wandeltempo tijdens het trainen. Zorg er voor dat je, je eigen tempo loopt. Vaak krijg je rond de 50/60 kilometer een dipje. Als je het prettig vind kun je dan alleen lopen of vind je het juist prettiger om een praatje te maken tijdens de dip. Dit moet je voor jezelf even uitzoeken.
• Draag tijdens het wandelen geen katoenen kleding. Katoen neemt het vocht goed op, maar blijft lang nat. Dit gaat schuren. Je hebt hierdoor kans dat je schuurplekken en blaren op gaat lopen. Dit is niet prettig en eigenlijk makkelijk te verhelpen door goede wandelkleding te dragen. In deze kleding zit polyester in verwerkt. Dit zorgt er voor dat het vocht goed wordt afgevoerd en dat de kleding niet snel nat aanvoelt. Het schuurt niet tot nauwelijks. Verder is het sneldrogend mocht je onderweg nat regent worden.



• Het is verstandig om laagjes kleding te dragen. Mocht je het warm hebben kun je steeds een klein beetje uit trekken. Hou er rekening mee dat het ’s nachts afkoelt. Ook al is het een warme nacht. Je gaat wat zweten en dan wordt je wat koud. Een afritsbroek is aan te raden zodat je in de ochtend je broekspijpen er af kunt ritsen. Het zelfde geldt voor armsleeves. En een sjaaltje of bandana in de nek.
• Heb je tijdens het wandelen last van dikke handen dan is het aan te raden om iets vast te houden. Denk hierbij aan een stokje of een bekertje. Op deze manier worden de vingers wat minder dik.
• Tijdens de 80 is er een tassentransport. Je geeft voor de start een sporttas af en deze kom je op elke grote post tegen. In deze tas doe je bijvoorbeeld een dun vestje. Deze kun je dan aantrekken als je de nacht in gaat. Is de nacht voorbij dat stop je dit vestje weer terug in de tas tijdens de laatste grote stop. Je hoeft er dan niet meer te gaan sjouwen.
• Je krijgt een startnummer met hieraan een chip. Deze kun je het makkelijkste vast maken met een startnummerriem/band. Op deze manier kan je nummer snel af als je bijvoorbeeld even naar het toilet moet. Ook zijn bibbits een optie. Dit houdt ook je wandelkleding netjes en je krijgt geen gaatjes in de kleding.
• Op de dag van de start doe je niet te veel meer. Zorg ervoor dat je de tas op tijd hebt klaar liggen. Dit voorkomt stress. Ga ’s middags nog even naar bed. Je slaat tenslotte toch een nacht over. Eet rond 5 uur half 6 en ga dan op je gemak naar de start. Vind je het prettig om op tijd aanwezig te zijn dan kun je eventueel een klein krukje mee nemen. Dan kun je voor de start nog zitten.
• Je krijgt onderweg meer dan genoeg eten en drinken. Elke 5 kilometer is er een post met water/thee/sportdrank en wat te eten zoals banaan/mueslireep/appelflap/krentenbol. Het is aan te raden om ook steeds wat te pakken. Zorg dat je de honger voor bent. Honger en dorst betekend dat je al te laat bent.
• Wat je zelf eventueel mee kan nemen is een boterham met zoute ham of een gebakken ei.
• Neem voor onderweg ook een paar paracetamols mee. Deze komen zeker voor de laatste paar kilometers goed van pas.
• Ga genieten onderweg. Er zijn onderweg overal feestjes. Dit is erg gezellig.
• Ben je over de finish pak een lekker pilsje of iets anders lekkers. Trek je schoenen uit en leg je benen omhoog. Ga genieten van de wandelaars die nog na jou binnen komen. Pak thuis eventueel nog een paracetamol. Je spieren ontspannen dan wat meer. En dan lekker slapen.
• Neem de maandag na de 80 vrij. Ga lekker lunchen of koffie drinken met je trainingsgroepje. Je kunt de tocht dan nog eens nabespreken en nagenieten.

SUCCES en veel plezier met de voorbereidingen en het lopen van de 80 van de Langstraat. Ga voor het volbrengen van je missie: Het uitlopen van de 80!

De afgelopen week was weer bijzonder spannend. Er is veel gebeurd. Allereerst natuurlijk Race 3 van de OCR Series van StrongViking, vlakbij Gent. Vroeg afgereisd naar België, samen met twee leerlingen van mij die ook helemaal verslaafd zijn aan Obstacle Course Racing. Eén van hen, Chester, is met zijn 15 jaar zelfs de jongste deelnemer aan de OCR Series en heeft zelfs al een kwalificatie voor EK en WK op zak. Total badass. Nu maar hopen dat zijn ouders hem naar Canada laten gaan......

Race 3

Mijn race begon erg stroef. Typisch, hoe dit soort wedstrijden blijkbaar nooit “gemakkelijk” worden. Tijdens de eerste twee kilometers heb ik veel energie gestoken in een goede positie in het veld, maar omdat ik moeite had om het hoge tempo voorin vol te houden werd ik in de kilometers daarna door veel lopers ingehaald. Zelfs door lopers in een blauw hesje, die iets later gestart zijn.

Dat is mentaal niet gemakkelijk en ik heb het grootste deel van de race vooral tegen mezelf gelopen. Achteraf hoorde ik van veel lopers dat ze moeite met hun tempo hadden, terwijl iedereen verwachtte dat het een snelle race zou worden, omdat er erg weinig hoogtemeters te vinden waren en zelf hele stukken verhard parcours. Gelukkig gingen de hindernissen allemaal erg soepel en kon ik tegen het einde van de race veel jongens inhalen die daar meer moeite mee hadden. Dat voelde goed en ik kon mijn kansen weer wat positiever inschatten. Ik begon zelfs uit te kijken naar de zwaarste hindernis vlak voor de finish: De “Varjagen Saga” met de gevreesde “Peg Board” als onderdeel. Omdat het me nu al twee races niet gelukt is die hindernis te halen, heb ik daar de laatste weken intensief op getraind. Als het me nu zou lukken zou ik zeker weer wat competitie inhalen.

Ik begin aan de Varjagen Saga op het moment dat de nummer 3 bij de dames finisht. Een goede indicatie dat het eigenlijk helemaal niet zo slecht gaat en ik klim en spring met hernieuwde energie over de “Dragon’s Back”, maar de “Spinning Wheels” doen niet wat ze horen te doen! Het middelste wiel draait niet door, waardoor ik stil kom te hangen en niet bij het derde en laatste wiel kan komen. Na veel geslinger en gezwaai lukt het me uiteindelijk toch, maar dit heeft me veel kracht gekost en daar heb je na 2 uur Obstacle Course Racing toch al niet zoveel meer van… Dan de Peg Board. Ik doe het rustig aan, maar de trainingen van de afgelopen weken hebben resultaat gehad. Zonder problemen bereik ik de “Spinning Rings”, maar halverwege dit laatste onderdeel van de Varjagen Saga verlies ik mijn grip en kom ik op de grond. Een fout die me nog duur zou komen te staan later op de dag.

Vloekend voer ik de penalty uit die bij deze hindernis hoort; een strafrondje met een zware jerrycan vol water. Soepel rond ik ook de flying Monkey af, die deze keer is uitgebreid met een extra vluchtmoment omdat ze de bel een eind verder weg hebben gehangen en samen met de nummer 4 van de dames kom ik over de finish in zo’n 02:14:00. Goed voor de 12e plaats in mijn age-group en een sprong naar plek 28 in het overall klassement.

Don’t stop when it hurts, stop when you’re done!

Veel tijd om te blijven hangen heb ik niet, omdat ik ook nog naar een verjaardag moet. Aangezien mijn leerlingen met de vader van Chester (die vaak official is tijdens races) kunnen terugrijden, stap ik alleen in de auto. Nu de adrenaline wat gezakt is en ik me een beetje kan ontspannen, merk ik dat ik wat last heb van mijn rechterschouder. Toen ik mijn grip verloor tijdens de Spinning Rings ving ik mijn hele gewicht op met mijn rechterarm en dat ging niet zachtjes. Tijdens de race heb ik verder nergens last van gehad, maar tijdens het omkleden kreeg ik mijn shirt al moeilijk uit. Nu begint die schouder toch serieus pijn te doen en thuis lukt het me niet eens om de kinderen op te tillen. ’s Nachts weet ik me geen raad met de pijn en zelfs pijnstillers hebben geen effect. Ik doe geen oog dicht.

Maandagochtend dus meteen naar de Fysiotherapeut. Die heeft gelukkig tijd om meteen een echo van mijn schouder te maken en de eerste diagnose valt mee. Er lijkt een flinke verkalking in mijn supraspinatus-pees te zitten en die heeft voor wat irritatie gezorgd. Veel vocht in mijn schouder en de boel wordt goed afgekneld. Rust. Dat is het advies en dan over een weekje verder kijken. Ik ben niet meteen in paniek, want die verkalking zit er niet van het ene op het andere moment. Ik kan dus prima functioneren zonder dat die weg is, maar dan moet wel die irritatie over zijn. Mijn trainingsmotto over niet stoppen als het zeer doet moet ik even naast me neer leggen. Ik ben even klaar.

Dan word ik ’s middags teruggebeld door mijn fysiotherapeut. Of ik nog even terug kan komen. Na de echo nog eens goed bekeken te hebben is er misschien nog een mogelijke oorzaak. Eentje waar ik absoluut niet blij van word. Een avulsiefractuur. Mogelijk heeft mijn valpartij ervoor gezorgd dat de pees een stukje bot heeft losgetrokken. “Even klaar” krijgt ineens een heel andere betekenis en ik zie zo mijn hele seizoen het raam uitvliegen. Een avulsiefractuur betekent opereren en een herstel van maanden. De echo geeft geen duidelijk beeld, dus word ik naar het ziekenhuis gestuurd voor een röntgenfoto. Daar hebben ze pas woensdag tijd…..

Goed nieuws en slecht nieuws

Terwijl ik baal als een stekker van de mogelijkheid dat ik dit seizoen niet kan afmaken krijg ik maandagavond geweldig nieuws. ZiggoSport heeft toegezegd de Finalewedstrijd van de OCR Series op 18 juni LIVE uit te zenden! Dat is niet alleen leuk voor de deelnemers, maar vooral een enorme sprong voorwaarts voor onze jonge sport, zowel in de breedte, als in de diepte. TV uitzendingen betekenen niet alleen meer bekendheid bij een groter publiek, maar ook meer exposure en meer reclame-inkomsten. Dat biedt de mogelijkheid om de sport nog verder te professionaliseren en dat is nodig, want OCR is niet goedkoop. Televisie is ook de weg naar persoonlijke sponsorcontracten voor  aanstormend talent. Nederland is weliswaar toonaangevend binnen Europa, maar zelfs de beste Nederlandse sporters leggen het dik af tegen professionele atleten als drievoudig wereldkampioen Jonathan Albon.

Tegelijkertijd besef ik me dat een ernstige blessure mij er wel eens van kan weerhouden om mee te doen aan deze race, die een mijlpaal in de geschiedenis van onze sport betekent. Door koningsdag laat de uitslag van de Röntgenfoto tot vrijdag op zich wachten en ik word gek van de spanning. Als ik vrijdagmiddag eindelijk de uitslag krijg blijkt mijn grootste vrees ongegrond. Het is zeker geen fractuur, maar een zeer ernstige verkalking die er waarschijnlijk al jaren zit maar nu teveel op zijn donder heeft gekregen. Mijn schouder doet nog steeds pijn, ook in rust en dat zit me niet lekker, maar ik heb er nu vertrouwen in dat ik gewoon mee kan doen aan Race 4 van de OCR Series in Amsterdam op 21 mei.

Not done yet!

Uit dit hele verhaal blijkt maar weer eens hoe moeilijk het is om jezelf zo hard mogelijk te pushen tijdens trainingen en wedstrijden, zonder geblesseerd te raken. Al vanaf december heb ik continu te maken met verschillende blessures, groot en klein en een kwakkelende gezondheid. Ongetwijfeld omdat ik teveel van mijn lijf vraag, maar met minder doen is gewoon geen optie. Ik moet toegeven dat het mentaal best moeilijk is om steeds weer om te moeten gaan met dit soort tegenslagen, maar gelukkig weet mijn omgeving me altijd weer te motiveren om de draad weer op te pakken. Daarnaast probeer ik van elke blessure te leren en vooral slimmer te trainen, nog gezonder te eten en beter te rusten.

Maandag zit ik weer bij mijn fysiotherapeut en dan maken we een plan om in ieder geval over 3 weken te kunnen starten. Mijn plek in het klassement is goed genoeg om het even rustig aan te doen en toch de finale te halen, maar ik moet wel meedoen en punten pakken. Tijdens de finale wil ik dan wel weer optimaal presteren en daar heb ik nog een week of 5 voor, maar het zwaartepunt van mijn voorseizoen ligt toch bij het EK op 1 juni, waar ik mijn prestatie van vorig jaar (12e in mijn age-group) hoop te verbeteren met een top-10 finish.